SERAT WARARATNA

 

Serat

WARARATNA

Kasambetaken Dados

WULANG PUTRI

                                            

POCUNG

1.     Nembang pucung, Parlu mardi dibyeng kawruh,

Wruhing tata krama,

Myang nistha madya utami,

Tumraping wong wanita salaminira,                  

 

2.     Kang kalaku, madya utama kapungkur,

Nistha ingkang kathah,

Tata nistha krama nisthip,

Arda darung kang ardane ngombra ombra.

 

3.     Sayeki wung, widhung kaung kiyal banjur,

Nedya mrih utama

Nanging nistha tuhuneki,

Ingkang madya utama ingaran nistha,                

 

4.     Ingkang nistha, sinengguh utama luhur,

Mulane kang dadya,

Nisthane karda kadana,

Warah wuruk lumayu anunjang palang,                  

 

5.     Sababipun, leket marang nistha nipun,

Madyane sru gila,

Utamane mlayu ngenthir,

Mung kibasah ni papa ingkang suwita.  

             

6.      Mring wong darung , kang arda ing nisthanipun,

Panjurung tuhunya,

Keneng cincung dipapori,

Kaki basah masang kala mawang wisa,                 

 

7.     Yen tan emut suwitane kalihipun,

Wiwekane sirna,

Sarta wus pasthining widhi,

Nistha arda kabanjur salama lama.                  

 

8.     Wus suteng sun rungunen manira wuruk,

Kakeh kang tinitah,

Rehning tanira pawestri,

Ingsun karya sanepa wuwulang ngira,

 

9.     Ingsun cekak supaya inggal dinapur,

Nini putraning wang,

Estokena basa gati,

Basa wadon iku wanita ges ira,                 

 

10. Milanipun wanita kena kawetu,

Kudu rinawatan,

Tan kena lehweng ing karsi,

Dipun sami eling jenenge wanodya,               

 

11.Tegesipun wanodya wade puniku,

Upamane sinjang,

Dhasar alus ingkang mori,

Panggarape apik babarane bregas,                  

 

12.Yekti nipun, sendal akeh payunipun,

Padatan sok wonga,

Ingkang ngangga jarit becik,

Yen pinuju begja kagem ing bendara.

 

13.Sukur sewu bisa kagem maring ratu,

Iku upamanya,

Sira nini den pakeling,

Upamane yen wade morine ala,

 

14.Mori lumbu groboh ing panggarap ipun,

Babarane ala,

Yekti kang ngangga wong cilik,

Pira bara kalamun tiba wong desa,                   

 

15.Wani tuku, mila rangi reganipun,

Yen tiba sudagar

Tan ana ajine pasthi,

Yen kaselak butuh dadi tanpa dadya.

 

16.Dhuh sutengsun, iyeku sanepanipun,

Sasmita kang nyata,

Ngong cekak wuwulang iki,

Den estokna rasani Srat Wararatna.